Op het proces over de aanslagen van 22 maart 2016 zijn medische experts maandagvoormiddag komen getuigen over het lange herstel dat veel slachtoffers wachtte. Daarbij ging het er ook over dat de sociale zekerheid veel kosten op zich neemt, maar dat er ook veel "verborgen kosten" zijn. Een psychiater getuigde dat slachtoffers van opzettelijke gewelddaden, zoals terrorisme, een gelijkaardig trauma oplopen als slachtoffers van een oorlog.

De zitting ging van start met zes beschuldigden in de beschuldigdenbox. Enkel Salah Abdeslam, die in januari aankondigde dat hij enkel nog voor de uitspraak zou opdagen, keerde terug naar zijn cel. Opvallend was dat ook Osama Krayem bleef zitten. Krayem keerde al sinds de start van het proces iedere dag terug naar zijn cel. "Ook op het proces in Parijs woonde hij de getuigenissen van de slachtoffers bij", zei zijn advocate Gisèle Stuyck hierover. 

Centraal maandagvoormiddag stonden de oud-directeur van het brandwondencentrum in Neder-Over-Heembeek, een revalidatiearts en een neus-, keel-, en oor-arts. Zij getuigden over het lange herstel dat de slachtoffers wachtte. 

Volgens Serge Jennes, in 2016 hoofd van het brandwondencentrum in Neder-Over-Heembeek, waren de meeste slachtoffers die er die dag binnenkwamen voor 8 à 10 procent verbrand, maar was er ook een kind van 12 jaar van wie het lichaam voor 40 procent verbrand was. Slachtoffers die in kritieke toestand verkeerden, hadden dikwijls een veelheid aan verwondingen door metalen fragmenten. Revalidatiarts Thierry Lejeune zei dat ieder slachtoffer na de eerste zorg een individueel programma kreeg dat maanden tot jaren kon duren, soms zelfs een heel leven, als iemand een prothese krijgt. Neus-keel-oorarts Gérald Van Geert getuigde dan weer over de gehoorschade die veel slachtoffers overhielden, zoals doofheid en oorsuizingen, vaak voor het leven. 

Op het einde van de voormiddag kwam nog psychiater en psychotraumatoloog Nadia Kadi-Van Acker getuigen. Ze verklaarde dat slachtoffers van opzettelijke intermenselijke daden zoals verkrachting of terrorisme een erg zware psychologische impact voelen, die gelijkaardig is aan die van een oorlogssituatie.

Revalidatiearts Thierry Lejeune legde uit dat de slachtoffers na de eerste zorg aanvankelijk voor een fase staan waarin ze hun nieuwe leven moeten leren aanvaarden. In tweede instantie bouwen ze een nieuw levensproject op. Lejeune zei dat het programma voor ieder slachtoffer anders is, maanden tot jaren kan duren, soms zelfs een heel leven als iemand een prothese krijgt. Een heel team, van zorgkundigen en verplegers, tot neuropsychologen en logopedisten, omkadert de slachtoffers. 

Lejeune zei nog dat de Belgische sociale zekerheid veel kosten vergoedt, zeker in vergelijking met andere landen, ook al is het een "zeer complex" systeem. Wel klonk het dat er veel "verborgen kosten" zijn. Zo worden sommige rolstoelen wel terugbetaald, maar ligt dat anders bij iemand die een aangepaste rolstoel wil om te kunnen blijven sporten. Het kan bijvoorbeeld ook voor iemand die herstelt van zware brandwonden moeilijk of onmogelijk zijn om nog te rijden met de auto. Ook verbanden worden niet terugbetaald. Brandwondenspecialist Jennes voegde er wel aan toe dat mensen met zware brandwonden kunnen aankloppen bij bepaalde vzw's. 

Neus-keel-oorarts Gérald Van Geert getuigde dan weer over de gehoorschade die veel slachtoffers overhielden aan de explosies, zoals doofheid en oorsuizingen, vaak voor het leven. De behandelingen daarvoor zijn beperkt, zei Van Geert. Hij wees er nog op dat een hoorapparaat slechts voor de helft terugbetaald wordt door de ziekteverzekering.