Op het EADV 2021 heeft UCB een sessie georganiseerd die gewijd was aan de recente vorderingen in de behandeling van psoriasis. De sprekers waren prof. Richard Warren (Manchester, Verenigd Koninkrijk), prof. Diamant Thaci (Lübeck, Duitsland) en prof. April Armstrong (Los Angeles, Verenigde Staten). Het doel was om nieuwe therapeutische opties te ontdekken op basis van onze huidige kennis over de pathofysiologie.
Prof. R. Warren wees erop dat de vorderingen in de aanpak van psoriasis altijd volgden op de ontdekking van de onderliggende mechanismen van de aandoening. Voor de jaren 80 was de proliferatie van de keratinocyten een doelwit dat we konden bestrijden met cytostatische geneesmiddelen zoals methotrexaat. Sindsdien hebben we dankzij de evolutie van de kennis een beter zicht op de diepste immuunmechanismen die ten grondslag liggen aan het ontstaan en de persistentie van de aandoening. Zo kon onlangs aangetoond worden dat IL-23, -17A en -17F een rol spelen, en dat gelijktijdige remming van IL-17A en IL-17F werkzamer is dan IL-17A-remming alleen. Nog korter geleden werd ontdekt dat de metabole route die gebruik maakt van het JAK-kinase TYK2 van essentieel belang is voor de aanmaak van IL-23 in de dendritische cellen. Er worden dus ook medicijnen ontwikkeld die tegen dat doel gericht zijn. Hoewel de pathogenese van psoriasis nog niet helemaal bekend is, breidt het arsenaal van behandelingen echter jaar na jaar uit, en uit moleculaire studies blijkt duidelijk dat remming van de IL-17/IL-23-route de ontstekingscyclus die de ziekte op gang houdt kan onderbreken, waardoor de pro-inflammatoire factoren weer geregeld worden en normale waarden bereiken.
Prof. Diamant Thaci gaf eerst een overzicht van de behandelingen die beschikbaar zijn voor patiënten met matige tot ernstige psoriasis, en ging daarna dieper in op de verwachtingen die patiënten van hun behandeling hebben. Het antwoord kan triviaal lijken: het verdwijnen van de huidletsels (94%), een snelle werking (90%) en een werking die 2 tot 3 jaar aanhoudt (94%). We weten echter dat bij minstens 70% van de patiënten de huidletsels na 44 tot 60 weken niet volledig verdwenen zijn met de eerste generaties van de biologische behandelingen. In de BE-RADIANT-studie bereikte 61,7% van de patiënten die met bimekizumab (320mg Q4W) behandeld werden na 16 weken de PASI 100-score, versus 48,9% van de patiënten die met secukinumab behandeld werden. In de andere studies werd aangetoond dat het aandeel patiënten dat een PASI 90-score bereikte hoger was met bimekizumab dan met de placebo of met andere werkzame stoffen (adalimumab, ustekinumab). In de BE-RADIANT-studie steeg het aandeel patiënten met een PASI 100-score bovendien tussen week 16 en week 48 (61,7% vs. 67%) en het verschil met de groep met secukinumab bleef significant (p < 0,001).
Uit de resultaten van de BE-SURE-studie blijkt dat de PASI100-score in 80% van de gevallen stabiel blijft tot 2 jaar, en voor de PASI90-score is dat in 94% van de gevallen zo (zie figuur). Er is dus aangetoond dat bimekizumab een hogere werkzaamheid heeft dan andere biologische middelen van de tweede en de derde generatie, en veilig is. Het percentage orale candidiasis was wel hoger, maar die bijwerking is gemakkelijk te behandelen.
Voor de patiënten is het belangrijk dat de huidletsels snel verdwijnen en vervolgens ook wegblijven. Prof. April Armstrong wees erop dat in de Verenigde Staten slechts 41% van de patiënten behandeld wordt. In het bijzonder bij vrouwen en jongeren kan de levenskwaliteit aangetast zijn. De cumulatieve invloed van de zichtbare letsels en de lichamelijke en psychische comorbiditeiten neemt toe naarmate de ziekte langer aanwezig is. Zo vertoonden patiënten met een PASI 100-score op 3, 6 en 12 maanden minder symptomen van depressie en angst, benadrukte de specialiste.
Awards night! New advances in treating psoriasis EADV 2021 ID SAT111
