Op een bijeenkomst van experts die georganiseerd werd door UCB werd erop gewezen dat het belangrijk is dat de behandeling van psoriasis gericht is tegen de pathologische factoren ervan, en met name tegen de IL-23/IL-17-route.

Prof. Wolf-Henning Boehncke (Genève, Zwitserland) benadrukte in zijn uiteenzetting het belang van die route. De concentratie van IL-17 is hoog in psoriasisletsels. We kennen IL-17A, IL-17A/F en IL-17F, maar er zijn er ook nog andere: IL-17B, IL-17D, IL-17C en IL-17E. IL-17A is weliswaar duidelijk aanwezig, maar het gehalte van IL-17F is minstens even hoog. Er bestaan verschillende profielen van T17-lymfocyten. De eerste maken IL-17A en interferon gamma met een pathogene activiteit aan. De tweede maken IL-17F aan en zijn niet meer in staat om IL-10 aan te maken, het cytokine dat de ontsteking regelt. Ook de aangeboren T-lymfocyten maken IL-17A en vooral IL-17F aan, dat niet gecontroleerd wordt door IL-23.

De pathogenese van psoriasis is complex en is nog niet volledig opgehelderd, maar met behulp van een afzonderlijke analyse van de cellen die een rol spelen bij psoriasis kon worden aangetoond welke pathogene rol de verschillende cytokines spelen. Sommige maken alleen IL-17A aan, andere alleen IL-17F, en die werden zowel teruggevonden in de aangeboren immuniteit die door IL-23 geregeld wordt als in de adaptieve immuniteit.

Prof. Lluís Puig (Barcelona, Spanje) legde uit dat de blokkade van IL-17A en IL-17F met bimekizumab na 8 weken de aanmaak van pro-inflammatoire genen in de psoriasisletsels verlaagt (zie figuur).

De Catalaanse specialist concludeert dan ook dat biologische geneesmiddelen die specifiek gericht zijn tegen de IL-17/23-route een groot aantal componenten van de bij psoriasis versterkte ontstekingscyclus kunnen elimineren. De nieuwe verbindingen die zowel IL-17A als IL-17 remmen kunnen beter op die verschillende componenten ingrijpen, met name omdat ze de ontstekingscascade voorafgaand aan en volgend op de aanmaak van IL-17 kunnen tegengaan.

Prof. Menno de Rie (Breukelen, Nederland) legde uit dat dat belangrijk is omdat onderzoekers psoriasispatiënten met succes behandeld hebben met PUVA-therapie en vastgesteld hebben dat er op de genezen epidermis receptoren voor IL-23 en voor CCR6-chemokines aanwezig bleven. Die kunnen beschouwd worden als immunologische geheugensporen van de ontsteking. Die pro-inflammatoire factoren worden echter geëlimineerd door de IL-17- en IL-23-remmers. Daardoor daalt de expressie van het gen dat codeert voor IL-23, wat betekent dat IL-17-remmers indirect ook IL-23 remmen, waardoor de werking langer aanhoudt. Wijziging van de T-geheugencellen kan dus een manier zijn om een langere werkingsduur te bereiken.

Nominations are in: The psoriasis pathogenesis awards EADV 2021 Session ID HUB 2.04