Tijdens de sessie over psoriasis benadrukte prof. Curdin Conrad (Lausanne, Zwitserland) dat het belangrijk is om de werking van IL-17- en IL-23-remmers te kunnen moduleren bij de aanpak van psoriasis.
Tot op heden bestaat er geen behandeling die psoriasis echt geneest. Het beste wat we kunnen doen, is de effecten van de aandoening afremmen of stilleggen en de eventuele bijwerkingen van de behandelingen zoveel mogelijk beperken. Eén van de manieren om dat te doen is om TNF-a te blokkeren dat door de dendritische cellen wordt aangemaakt. Deze blokkade heeft echter slechts een beperkte invloed op de proliferatie van de keratinocyten, waardoor het bij bepaalde patiënten niet lukt om de symptomen volledig onder controle te krijgen.
Uit onderzoek is evenwel gebleken dat de IL-23/IL-17-axis een cruciale rol speelt bij de controle van psoriasis. Om op die routes in te grijpen, kan gebruik worden gemaakt van een IL-17-remmer of van een IL-23-remmer, die indirect ook de aanmaak van IL-17 remt.
De Zwitserse specialist wees er echter op dat het gebruik van IL-17-remmers zoals secukinumab bij psoriasispatiënten het risico verhoogt op het ontstaan of verergeren van een chronische inflammatoire darmziekte. Vandaag kunnen we die schijnbare tegenstelling verklaren omdat we het immuunsysteem beter begrijpen en weten dat er pathogene en niet-pathogene Th17-cellen bestaan. De pathogene Th17-cellen worden via IL-23 geactiveerd, terwijl niet-pathogene Th17-cellen niet door IL-23 worden beïnvloed, maar deze maken IL-17 en IL-10 aan. Van IL-17 en IL-10 is geweten dat ze de ontstekingsrespons verminderen. “Door IL-23 te blokkeren, voorkomen we dat er een ontsteking optreedt in de weefsels, terwijl de niet-pathogene Th17-cellen voldoende actief blijven om hun fysiologische functie in de immunologische afweer te vervullen.”
In een studie die vorig jaar op het congres gepresenteerd werd, vergeleken Gordon et al. de IL-23/p19-remmer risankizumab met de IL-17-remmer secukinumab (1). Met de IL-23-remmer risankizumab bereikte een groter aandeel patiënten een PASI90-respons in vergelijking met secukinumab: na 1 jaar behandeling bereikten respectievelijk 87% en 57% van de patiënten een PASI 90.Wat de gewrichtscomponent van psoriasis betreft, verminderden de IL-17-remmers de gewrichtspijn even goed als de TNF-a-remmers, terwijl ze de huidafwijkingen veel sterker verbeterden.
Is het mogelijk om beide te hebben? Bimekizumab, zopas goedgekeurd in Europa (30/09/2021), werd gedurende meerdere jaren onderzocht en inhibeert zowel IL-17A als -IL17-F. In de BE-RADIANT-studie, die dit jaar door Reich gepresenteerd werd op het Amerikaanse dermatologiecongres, bleek bimekizumab (QW4/QW4 of QW4/QW8) snel te werken en werkzamer te zijn dan secukinumab: PASI90-score van respectievelijk 85,7%, 86,5% en 73,7%. Hetzelfde gold voor de PASI100-score (zie figuur). Wat de gebruiksveiligheid betreft, werden er bij de patiënten behandeld met bimekizumab meer schimmelinfecties vastgestelddan bij de patiënten behandeld met secukinumab. Het ging dan voornamelijk om orale candidiasis. Samengevat heeft de behandeling met bimekizumab een snelle en krachtige werking bij patiënten met matige tot ernstige psoriasis.
Bron figuur: Conrad C. Targeting IL-17 and IL-23 EADV 2021 nr ID D1T03.2B
Referenties:
- Conrad C. Targeting IL-17 and IL-23 EADV 2021 nr ID D1T03.2B
- Gordon K., Wu T., Longcore M., Crowley J. Efficacy of Risankizumab vs Secukinumab for Moderate-to-Severe Plaque Psoriasis: Subgroup Analysis From a Phase 3 Trial EADV 2020 Abstract P1359
- Reich, R. Warren, M. Lebwohl et al. Bimekizumab efficacy and safety versus secukinumab in patients with moderate to severe plaque psoriasis: Results from a multicenter, randomized, double-blinded, active comparator-controlled phase 3b trial (BE RADIANT) Late-breaking Presentation at AAD VMX 2021, April 23-25.
