Anamnese

Een 60-jarige man meldt zich in februari 2018 bij de orthopedist in ons ziekenhuis wegens pijn ter hoogte van linkerknie. Hij heeft een geëvolueerde varus gonarthrosis deformansmet mediolaterale instabiliteit en tevens patellair lijden. Een linker gecementeerde totale knieprothese is geplaatst. Na de ingreep blijft de patiënt evenwel een stekende pijn aangeven, ook gedurende de nacht. Omdat dit niet direct verklaarbaar is voor de chirurg, werden wij in consult gevraagd. De prothese was namelijk geheel in orde.

Klinisch beeld

Een huidcontrole bracht een nieuw gegeven bij onder de vorm van een letsel aan dezelfde knie. Het leek de orthopedist banaal. Bij onderzoek bemerkten we een blauwrode halfbolvormige tumor van 0,5cm op de linkerknie antero-mediaal. Een glomustumor, een angioom of een granuloma pyogenicum werd vermoed (Figuur 1).

Therapie

Excisie gebeurde onder lokale anesthesie.

Histologie

Na resectie volgde lichtmicroscopie

Hematoxyline-eosine (Figuren 2 en 3) en bijkomende kleuringen (C-MYC en Ki-67) toonden een atypische glomustumor met veel mitosen.

Bespreking

Een glomustumor is een doorgaans benigne neoplasme van de peri-arteriolaire gladde spiercellen. De oorzaak van deze cellulaire proliferatie is ongekend. Klinisch zijn er blauwrode soms wegdrukbare papel(s) of nodule(s) in de dermis of subcutis, waardoor ze soms verward worden met vasculaire of melanocytaire laesies.

Glomustumoren worden onderverdeeld in twee types: de klassieke, pijnlijke glomustumor en de meer zeldzame vorm waarbij verscheidene pijnloze glomangiomen en glomuveneuze malformaties zich voordoen. De meeste glomustumoren zijn solitair en worden teruggevonden onder de vingernagel, al verschijnen deze laesies ook op andere plaatsen in en op het lichaam (cfr. onze patiënt). De pijn doet zich voor in paroxysmale aanvallen, vaak door druk of temperatuursverandering. Chirurgische excisie zorgt wel voor het verdwijnen van de pijn.

Zeldzaam gaat het om een atypische glomustumor, zoals bij onze man. We beschouwden deze tumor eerder als een maligne vorm gezien de hoge mitotische activiteit van meer dan 5 mitosen per 50 sterke vergrotingsvelden. Ook de C-MYC-kleuring (een gekend oncogen) was positief in talrijke kernen van het letsel. Het antigen Ki-67 (cellulaire proliferatie) kleurde positief in ongeveer 10% van de tumorkernen.

Gezien het zeldzame karakter zijn er geen richtlijnen wat de therapie betreft, maar na overleg met artsen uit het UZ Gent (nl. prof. S. De Schepper, dermatopathologie, en prof. D. Creytens, anatomopathologie) besloten we een extra marge van 1cm te exciseren.

Over het algemeen is de prognose gunstig, de meeste solitaire glomustumoren recidiveren niet meer na verwijdering. Momenteel gaat het ook met onze patiënt heel goed. Hij is letsel- en pijnvrij.

• Linda Temmerman¹, Femke Spoelders²

  1. Dermatologie, AZ Maria Middelares Gent

  2. Student geneeskunde 3de master, stagiair AZ Maria Middelares Gent

   

• 1.    Dangi S, Kumar S, Mehta T, Agarwal US. Isolated extradigital glomus tumor on abdomen. Indian Journal of Clinical Dermatology 2017;1:39-40.

  2.    Tsuneyoshi M, Enjoji M. Glomus tumor. A clinicopathologic and electron microscopic study. Cancer 1982;50(8):1601-7.

  3.    Mravic M, LaChaud G, Nguyen A, Scott M, Dry S, James, A. Clinical and Histopathological Diagnosis of Glomus Tumor. International Journal of Surgical Pathology 2015;23(3):181-8.

  4.    Nazerani S, Motamedi MH, Keramati MR. Diagnosis and management of glomus tumors of the hand. Tech Hand Up Extrem Surg 2010;14(1):8-13.